W dniu 2 lutego 2019 r. Sejm Rzeczpospolitej Polskiej przyjął ustawę zakładającą ustanowienie dnia 14 kwietnia państwowym Świętem Chrztu Polski. Chrzest księcia Mieszka I to przełomowe wydarzenie w dziejach państwa i narodu polskiego, uznawane za symboliczny początek polskiej państwowości. Miał on doniosłe znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe – wprowadził rodzące się wówczas państwo polskie w krąg cywilizacyjny Europy Zachodniej. Za symboliczną datę Chrztu Polski uznaje się Wielką Sobotę, 14 kwietnia 966 r.
Na temat samego chrztu Mieszka I źródła historyczne są bardzo skąpe. Nie wiemy jak wyglądała sama ceremonia, ani gdzie się odbyła. Znaleziska archeologiczne sugerują, że chrzest mógł mieć miejsce na Wyspie Ostrów Lednicki, blisko grodu gnieźnieńskiego. Przypuszcza się, że wraz z księciem został ochrzczony także jego dwór. Książe Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrztu w obrządku łacińskim, za pośrednictwem Czechów. Wejście do chrześcijaństwa zachodniego zostało poprzedzone małżeństwem z księżniczką Dobrawą w roku 965. Miała ona opinię skromnej i świątobliwej niewiasty.
Z Czech przybyli do rodzącego się państwa polskiego także pierwsi misjonarze. Przyjęcie chrztu przez księcia Mieszka I w 996 r. otworzyło przed krajem nieznane wcześniej możliwości. Chrzest księcia rodzącej się wówczas Polski zapoczątkował chrystianizację naszego kraju i włączył go do wspólnoty europejskich państw chrześcijańskich. Rozpoczęło proces przejmowania wzorców kulturowych i największych zdobyczy łacińskiej zachodniej cywilizacji.
Polska weszła na karty historii jako kraj z jednym silnym władcą, z jedną religią, ze sprawną administracją, co z kolei zainicjowało głębokie procesy narodowo i państwowotwórcze. Pamiętajmy, że Chrzest Polski był poniekąd źródłem wszystkich innych wydarzeń z naszej bogatej historii; korzeniem z których wyrosły drzewa kolejnych polskich pokoleń.
